| Summary: | Icelandic-American poet Kristján Níels Jónsson (1860–1936), whose initials, K. N., turned into the pen name Káinn, lived in North America, and wrote about his immediate reality in the language that he commanded exceptionally well, be it in pure and proper Icelandic, or peppered with English and American-Icelandic borrowings. In Iceland, Káinn’s poetry claimed immediate attention when it firstcame out, his playful use of the Icelandic language often casting a new and unexpected light upon common, everyday life, language, ideas, and actions. Due to poor command of English until the late twentieth century, however, Icelandic readers were in general not able to appreciate Káinn’s playful expansion of poetic possibilities by the language contact examined in this article.Keywords: Kristján Níels Jónsson Julius, Káinn, Kviðlingar, bilingual wordplay, ludic theory Vestur-Íslendingurinn Kristján Níels Jónsson (1860–1936), eða Káinn, K. N., orti um reynsluheim sinn í Norður-Ameríku, þar sem hann bjó lengstan hluta ævinnar, og á því máli sem honum var tamt, hvort heldur var á alhreinni og kjarngóðri íslensku – eða enskuskotinni. Hann er þekktastur fyrir góðlátlega kímni, leik sinn að íslensku máli og merkingu, og að varpa iðulega nýju og óvæntu ljósi á hversdagslegt líf og störf. Íslenskum lesendum fyrri tíma gat gengið illa – eða ekki – að skilja hjálparlaust ensk og vesturíslensk innskot skáldsins, þannig að leikur hans á milli mála var ekki auðskilinn, og það er varla fyrr en á seinni árum sem hann hefur farið að njóta sín, en það er þessi hlið á leikgleði Káins með mál, merkingu og rím sem hér er athuguð.Lykilorð: Kristján Níels Jónsson Julius, Káinn, Kviðlingar, tvítyngdir orðaleikir, leikfræði
|
|---|