De lapidis physici conditionibus liber. Quo duorum abditissimorum auctorum Gebri et Raimundi Lullii methodica continetur .

Rozprawa naukowa dotycząca alchemii - metody badań w celu otrzymania kamienia filozoficznego. Dzieło autorstwa belgijskiego naukowca Ewaldo Vogelio [pseud. de Theobaldus Van Hoghelande], poświęcone poglądom i badaniom dwóch naukowców: Gerbera oraz Llulla. Kamień filozoficzny (łac. lapis philosophoru...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Vogel, Ewald pseud. Thibaut van Hoghelande
Format: Text
Language:Latin
Published: apud Henricum Falckenburg 1695
Subjects:
Online Access:https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/dlibra/publication/edition/44594/content
Description
Summary:Rozprawa naukowa dotycząca alchemii - metody badań w celu otrzymania kamienia filozoficznego. Dzieło autorstwa belgijskiego naukowca Ewaldo Vogelio [pseud. de Theobaldus Van Hoghelande], poświęcone poglądom i badaniom dwóch naukowców: Gerbera oraz Llulla. Kamień filozoficzny (łac. lapis philosophorum) – legendarna substancja od wieków poszukiwana przez alchemików, zamieniająca metale nieszlachetne, na przykład rtęć czy ołów, w szlachetne złoto lub srebro. W alchemii wszystkie elementy nauki łączyły się w jedną dyscyplinę: religia i magia, sztuka, chemia, psychologia, medycyna, astrologia i mistyka. Wspólnym celem alchemików było odkrycie metody transmutacji ołowiu w złoto (kamień filozoficzny), lekarstwa na wszelkie choroby (panaceum) oraz eliksiru nieśmiertelności. Dżabir Ibn Hajjan (w średniowiecznej Europie znanego jako Geber (ok. 720-813) - arabski alchemik i lekarz. Przypisuje mu się autorstwo wielu alchemicznych traktatów i teorii. Według jednej z jego teorii metale (między innymi złoto) można otrzymać przez zmieszanie siarki i rtęci w określonych proporcjach. Jego teksty zawierały opisy m.in. takich związków chemicznych, jak kwas cytrynowy i kwas octowy. Drugim uczonym jest Ramón Llull (ok.1232-1315) (z łac.) Doctor Illuminatus (Doktor Oświecony) − kataloński tercjarz franciszkański i misjonarz, filozof średniowieczny, poeta, teolog, uważany za pierwotnego wynalazcę kombinatoryki zastosowanej w konstrukcji maszyny logicznej. W licznych pismach (około 300), które wyszły spod jego pióra po katalońsku, jak i po łacinie, stawiał sobie za cel wykazanie błędów awerroizmu i przedstawienie teologii chrześcijańskiej w taki sposób, aby sami muzułmanie musieli ujrzeć prawdę. Utrzymywał, że nie ma różnicy między filozofią a teologią, między rozumem a wiarą (twierdził, że aby poznać prawdę o Bogu, potrzeba użyć zarówno rozumu, jak i wiary). Główne dzieło Llulla: Ars generalis ultima – przedstawia projekt urządzenia (maszyny logicznej), w której podmioty i orzeczenia stwierdzeń teologicznych układały się w okręgi, ...