| Summary: | Ekonomia = Economics, 2012, Nr 2 (19), s. 58-69 Każda organizacja byłaby jedynie ideą, martwą koncepcją, gdyby nie tchnięto w nią życia przez nadanie jej atrybutu działania. Franchising jest modelem działalności i rozwoju przedsiębiorstwa, w definicji którego słowo "system" odgrywa kluczową rolę, w związku z czym owo działanie ma większą wagę w kreowaniu życia tego systemu. By proces przejścia od wirtualnej koncepcji do żywego organizmu - działającej sieci franczyzowej - nastąpił, konieczne jest podjęcie trudnego wyzwania w postaci planowania i podejmowania wielu decyzji. Możliwości poznawcze człowieka jako podmiotu decyzji to główne, ale nie jedyne źródło ograniczeń racjonalności wyborów. Poza nimi występują jeszcze ograniczenia motywacyjne i kompetencyjne, które odnoszą się tylko do decyzji zarówno organizacyjnych, jak i indywidualnych. Wytworzenie takiego systemu motywacji, który zapewniłby pełną zgodność interesów ludzi podejmujących decyzje z interesami i celami organizacji jako całości, jest trudniejsze niż wytworzenie motywacji, by pracownicy sami z siebie wkładali ponadprzeciętny wysiłek na rzecz organizacji. Przedsiębiorca, po podjęciu decyzji o stworzeniu konceptu franczyzowego, a na jego podstawie - sieci franczyzowej, musi liczyć się z tym, że decydentami o przyszłości i rozwoju jego marki będą również inni uczestnicy sieci - kierownicy (właściciele) pozostałych jednostek. Z tego powodu w systemie franczyzowym szczególną rolę odgrywa zjawisko tzw. upełnomocniania ludzi. Jednym z głównych zadań dawcy konceptu franczyzowego staje się rozwijanie kompetencji i potencjału swych franczyzobiorców i innych pracowników sieci.
|
|---|