Mythological Analysis of the Tortoise Figure and Its Use in Anatolian Weavings

• Published in: Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi
• Main Author: AKSOY, Elif
• Format: Article in Journal/Newspaper
• Language: Turkish
• Published: Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi 2022
• Subjects: Central Asia,Animal style,Tortoise,Mythology,Weaving; Orta Asya,Hayvan üslubu,Kaplumbağa,Mitoloji,Dokuma; Eternity; Orta; Ön; ejder
• Online Access: https://dergipark.org.tr/tr/pub/yyusbed/issue/69728/1111578; https://doi.org/10.53568/yyusbed.1111578

The animal style, which developed in Central and Inner Asia in the pre-Islamic period, includes works of art with animal figures depicted with certain characteristics. This style, which developed in the steppe life, was used as an ornamental element in the composition of many works of art, not only in Central Asia but also spread to Asia Minor and Central Europe. The animal style has continued for a long time in the artworks of various civilizations, spreading to almost all continents over time, and has become a symbol describing a certain theme or an event. The reason why this style spread over such a wide part of geography is that the nomadic people living in the steppe under difficult conditions establish close relationships with animals and attribute different meanings to them according to their own beliefs. Turtles seen with animals such as dragons and snakes in many works symbolize creation, cosmic order, eternity, and stability. The turtle figure, which is depicted with different symbolic meanings in Anatolian culture, reflects the emotion, belief, and culture of the local people, but also appears as a character in folk literature and myths. In this study, the meaning of the turtle figure seen in different parts of the world in folk beliefs and what it represents will be examined mythologically, and also it will be determined how it takes place as an ornamental element in the compositions of Anatolian weavings. İslam öncesi dönemde Orta ve İç Asya’da gelişen hayvan üslubu, belirli özelliklere sahip biçimde betimlenmiş hayvan figürlerinin yer aldığı sanat eserlerini kapsamaktadır. Bozkır yaşamında gelişen bu üslup, sadece Orta Asya’da değil, aynı zamanda Ön Asya ve Orta Avrupa’ya kadar yayılarak çeşitli uygarlıkların sanat eserlerinde uzun süre devam etmiş ve belli bir temayı veya bir olayı anlatan sembol haline gelmiştir. Bu üslubun bu kadar geniş bir coğrafyaya yayılmasının nedeni, bozkırda zor şartlar altında yaşayan göçebe insanların hayvanlarla yakın ilişki kurmaları ve onlara kendi inançlarına göre farklı anlamlar yüklemeleridir. Birçok eserde ejder ve yılan gibi hayvanlarla birlikte görülen kaplumbağalar; yaratılışı, kozmik düzeni, ebediyeti ve istikrarı sembolize etmektedir. Anadolu kültüründe farklı sembolik anlamlarla tasvir edilen kaplumbağa figürü, yöre insanının duygusunu, inancını ve kültürünü yansıtmakla birlikte halk edebiyatında ve söylencelerde de kişileştirilerek bir karakter olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada, dünyanın farklı yerlerinde görülen kaplumbağa figürünün halk inançlarındaki anlamı ve neyi temsil ettiği mitolojik olarak incelenecek ve Anadolu dokumalarının kompozisyonlarında süsleme unsuru olarak nasıl yer aldığı belirlenecektir.